در بیماری‌هایی مانند دیابت، فشار خون، روده تحریک پذیر، یبوست، زخم‌های گوارشی(معده و دوازدهه)، اختلالات کلیوی، بیماری‌های اعصاب و روان و آسم، همچنین بارداری و شیردهی، فرد بیمار لازم است پیش از اقدام به روزه‌داری با پزشک معالج خود در این خصوص مشورت نماید.
قطع دارو، تغییر یا کاهش دوز مصرفی و یا تغییر زمان مصرف بدون مشورت با داروساز یا پزشک معالج، می‌تواند منجر به عدم اثربخشی دارو، عدم دستیابی به اثرات درمانی، بروز اثرات جانبی و تشدید بیماری شود.
توجه به چند نکته در صورت مجاز بودن به روزه‌داری:
- داروهای ضد التهاب با قابلیت مصرف 2 بار در طول روز را می‌توان با مشورت پزشک و داروساز به زمان سحر یا افطار موکول کرد.
- بیماران مبتلا به انسداد ریوی(COPD) و صرع در معرض خطر تغییر دوز دارو در ایام روزه‌داری هستند. پزشکان باید به بیماران صرعی که با قطع دارو دچار بازگشت حملات تشنجی می‌شوند، مشاوره دقیق داده، همچنین به بیماران مبتلا به آسم که با قطع داروهای استنشاقی و افشانه‌های تنفسی دچار حملات آسمی می‌شوند، توصیه‌های لازم را بنمایند.
- روزه‌داری تاثیر خاصی بر اثربخشی داروهای ضد فشارخون و ضد انعقاد خون ندارد. در مورد داروهای مدر(ادرار آور)، گاهی اوقات لازم است برای جلوگیری از کم شدن آب بدن، پزشک اقدام به کاهش دوز این داروها در بیماران روزه‌دار نماید.
- جهت درمان عفونت در بیمار روزه‌دار، پزشک می‌تواند اقدام به تجویز آنتی‌بیوتیک‌های با قابلیت مصرف 1 یا 2 بار در روز بنماید.
- پزشک می‌تواند داروهای آهسته رهش(Slow-Release) با قابلیت مصرف 1 بار در روز و یا داروهای زیست چسب(چسب پوستی دارو) تجویز نماید.
- بیمارانی که انسولین مصرف می‌کنند قبل از اقدام به روزه‌داری باید با پزشک معالج خود مشورت نمایند و در تمامی بیماران دیابتی، تنظیم و کنترل مرتب قند خون بسیار مهم است.
- استفاده خودسرانه از داروهای ضد بارداری مانند LD جهت قطع خونریزی دوران قاعدگی به منظور کامل کردن روزه در ایام ماه رمضان، چرخه هورمونی مصرف کننده را مختل کرده، تبعات خطرناکی مانند اشکالات انعقادی و ایجاد لخته در عروق اندام‌های تحتانی و حتی عروق مغزی به دنبال خواهد داشت.
